El sueño de Clitemnestra

Se despertó asustada
toda la noche estuvo oyendo ruido de cascos
en torno al palacio.

De repente un blanco caballo
se apartó de los demás
y saltó a su habitación.
Le pareció conocido pero no
lo reconoció de inmediato.

Su cama lago
con estancadas aguas
muerto se zambullía su marido.

Pavos reales, palomas, halcones
loco baile, en derredor
perdidos guerreros se levantaban
y fustigaban la negra tierra.

Oía la voz
de la hija que chillaba:
«en los culpables ley es
su fuerza.
Vencedor aquel que arranque
del recuerdo al otro».

La noción del miedo conlleva felicidad
pensó, y el amor es exoneración
–blanco paño transparente la envolvió.
Rojas golondrinas se abalanzaron
trayendo la aurora.

Ξαφνικά ένα άσπρο άλογο
ξέκοψε από τα άλλα
και πήδησε στην κάμαρά της.
Της φάνηκε γνωστό μα δεν
το αναγνώρισε αμέσως.

Το κρεβάτι της λίμνη
με στεκούμενα νερά
νεκρός βουτούσε ο σύζυγός της.

Παγώνια, περιστέρια, γεράκια
τρελλός χορός, τριγύρω
χαμένοι πολεμιστές σηκώνονταν
και μαστίγωναν τη μαύρη γης.

Άκουγε τη φωνή
της κόρης να στριγγλίζει:
«στους ενόχους νόμος είναι
η δύναμή τους.
Νικητής όποιος ξεριζώσει
από τη μνήμη τον άλλον».

Η γνώση του φόβου φέρνει ευτυχία
σκέφτηκε, η αγάπη είναι απαλλαγή
-λευκό διάφανο την τύλιξε πανί.
Κόκκινα χελιδόνια όρμησαν
φέρνοντας την αυγή.